Ewa Sławęcka (1937–2017)

Śp. prof. Ewa Sławęcka (1937–2017)

Dotarła do nas kolejna smutna wiadomość o śmierci (7 grudnia) wspaniałej Osoby, związanej i zaprzyjaźnionej z naszym Instytutem – profesor Ewy Sławęckiej.

Była historykiem literatury rosyjskiej XIX i XX wieku. Zajmowała się badaniem najpierw XIX-wiecznej krytyki literackiej (praca doktorska o Włodzimierzu Spasowiczu; 1968), później m.in. naturalizmu (habilitacja o Piotrze Boborykinie; 1982), twórczości Antoniego Czechowa, a szereg ostatnich, ważnych prac poświęciła prozie Andrieja Płatonowa i literaturze najnowszej. Jej teksty wyróżnia oryginalność podejmowanych tematów, rzetelność naukowa, klarowność i elegancja stylu.

Śp. Ewa Sławęcka odbyła studia w Moskiewskim Instytucie Bibliotekoznawstwa (1958; obecnie Moskiewski Państwowy Instytut Kultury), po czym znalazła zatrudnienie w krakowskiej Wyższej Szkole Pedagogicznej (dziś Uniwersytet Pedagogiczny), z którą była związana przez większą część aktywności zawodowej, ukoronowanej w 1991 roku stanowiskiem profesora nadzwyczajnego. Trzy lata później została profesorem WSP w Rzeszowie. Niestety, wraz z przejściem na emeryturę w roku 2007 zaprzestała ogłaszania drukiem nowych prac.

Z Uniwersytetem Jagiellońskim łączyły Ją więzy naukowe i koleżeńskie. Rozprawę doktorską napisała pod kierunkiem prof. Wiktora Jakubowskiego (nasi profesorowie przez wiele lat kształcili kadry naukowe WSP). W 1982 roku na UJ uzyskała stopień doktora habilitowanego (jednym z recenzentów był prof. Ryszard Łużny). Uczestniczyła w organizowanych przez Instytut Filologii Wschodniosłowiańskiej konferencjach i sesjach naukowych.

Tym z nas, którzy znali śp. Ewę Sławęcką, będzie bardzo brakować Jej wielkiej życzliwości, humoru, ciepła, mądrości, taktu, skromności i otwartości.

Published Date: 17.12.2017
Published by: Bartosz Gołąbek